فیلم| آغاز آخرین دور سفرهای استانی «شهید جمهور» از تبریز

آخرین دور سفرهای ابراهیم رئیسی رییس جمهور، که حالا «شهید جمهور» است، صبح امروز از میدان شهدای تبریز آغاز شد.

به گزارش سهره آنلاین: از همان ۳۱ خرداد ۱۴۰۰ و همزمان با روز ولادت ثامن الحجج که شد رئیس جمهور ایران و از همان روزهای نخست که ساکن پاستور شد، بر خلاف برخی از پاستورنشین های پیشین کمتر در کاخ و سرای ریاست جمهوری بود و همان طور که وعده داده بود، شد خادم ملت و سفرهای استانی اش را از مشهد مقدس، از همانجایی که سال ها خادم الرضا بود، آغاز کرد.

سید ابراهیم رئیسی در این سال های ریاست جمهوری چنان مرزهای خادمی و خدمت گزاری را جابجا کرد که به قول «مهدی رسولی» آخر سر سراغش را در میان کوه ها و نقاط مرزی گرفتند، رییس جمهوری که در سه سال خدمتش دست کم دو بار به هر استان سفر کرد تا از نزدیک در جریان اجرای امور و البته در میان مردم باشد.و حالا در ۱ خرداد ۱۴۰۳ و باز همزمان با ولادت علی ابن موسی الرضا (ع) به همراه یارانی چون سید محمدعلی آل هاشم امام جمعه مردمی تبریز، امیرعبداللهیان وزیر مجاهد امور خارجه و مالک رحمتی استاندار جوان و پرتلاش دیار آذربایجان برای آخرین بار، بار سفر بسته، اما این بار آغاز سفر از تبریز است و در میان غریو و نوای «یا زهرا یا زهرا»ی تبریزی ها و به مقصد مشهد مقدس، همانجایی که قصه شهید جمهور از آنجا آغاز شد.

این‌بار لباس رئیسی سفید است، خاکی نیست!

ایراهیم رئیسی این بار نه در لباس رئیس جمهور، نه در آن لباده خاکی شده از شوق مردم، که در رخت آخرین و آرمیده در تابوتی منقش به پرچم مقدس ایران اسلامی، آخرین دور سفرهای استانی اش را از دیار باکری ها و قاضی ها و علامه ها و ستارخان با غوغا و اشک و اندوه تبریزی ها آغاز کرد تا پس از عبور از تهران و قم و بجنورد، برسد به سرزمین خورشید توس و تن و جان سوخته اش برای همیشه در آستان و صحن و سرای امام مهربانی ها، در مشهد الرضا آرام گیرد.

و امروز، در صبح بهاری اما سرد و بارانی و غم زده نخستین روز از خرداد 1403 مردم تبریز در روزی که برنامه ریزی نشده تعطیل شده، بی قرار و بی تاب از خانه هایشان برون شدند تا خود را به قرار بدرقه خادمان خود برسانند چون که هیچ وقت مردمانی خوش استقبال و بد بدرقه نبوده اند.

</div

تبریزی ها شهره اند به مهمان نوازی و قدردانی و قدرشناسی و در نخستین ساعات این صبح بهاری و سرد و بارانی و غم زده نخستین روز از خرداد 1403 در میدان شهدای این شهر گرد هم آمدند برای ایستادن پای بدرقه آنانی که عمری پای کار خدمت همین مردمان ماندند و سرآخر هم در همین طریق سوختند و جاودانه شدند.