شورای ششم شهر تبریز، از برچسب انقلابی تا عملکرد انفعالی

سهره آنلاین: نهم اردیبهشت سالروز تاسیس شوراهای اسلامی شهر و روستاست، نهادی که طبق تعاریف قانونی مركز تصميم گيري و مديريت امور در شهر و روستا با هدف جلوگیری از چندباره و موازی كاری در این حوزه ها محسوب می شود و در واقع ایده و هدف اصلی تاسیس این نهاد حرکت به سمت مديريت واحد شهري و روستايي و استفاده از روش ها و دیدگاه هایی با بیشترین تامین منافع برای این دو بستر اجتماعی بود.

شورای شهر بر اساس مفاد قانون شهرداری و نیز قانون تشکیلات شورای اسلامی کشوری، یک مرجع تصمیم‌گیری و نظارتی و دارای اختیارات وسیعی در این زمینه است و به عنوان مصداقی از تفسیر عملی آیه ۳۸ سوره شوری در نظام جمهوری اسلامی ایران، عبارت «وَأَمرُهُم شورىٰ بَينَهُم» در کنار عنوان آن نقش بسته و تحت عناوینی چون حکومت یا پارلمان محلی وظایفی مهم در تحقق سیاست های مربوط به تمرکززدایی، نهادینه سازی مردم سالاری، فراهم کردن امکانات، پاسخگویی سریع تر به نیازها، حل بحران های گوناگون در حوزه شهری و روستایی دارد.

با توجه به این مقدمه کوتاه و به بهانه سالروز تشکیل شوراهای اسلامی نگاهی خواهیم داشت به عملکرد ششمین شورای اسلامی شهر تبریز که اعضای ۱۳ نفره آن ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ همزمان با انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری ایران با رای مردم انتخاب شدند، شورایی که اکثریت آن با توجه به فضای سیاسی حاکم بر موعد انتخابات، عبارات و صفاتی چون انقلابی، مردمی و مطالبه گری را در شعارهای انتخاباتی شان می گنجاندند و به همین واسطه پس از انتخابات دو ویژگی «انقلابی و مردمی» پیشوند و پسوندهای همیشگی برچسب شده به نام شورای ششم شهر تبریز بوده اند.

نگاهی به کارنامه دوره فعلی شورای اسلامی شهر تبریز نشان می دهد این نهاد بر خلاف عنوان انقلابی و مردمی که اکثریت اعضای این دوره از این مشخصه ها برای معرفی خود استفاده می کنند، عملکردی انفعالی و نامتناسب با جایگاه و اختیارات خود داشته و بسیاری از ضعف ها و کاستی های مدیریت شهری شهر اولین ها را باید متوجه و معلول اقدامات ویترینی و بی اثر شورا و عدم استفاده از ظرفیت های قانونی این نهاد دانست.

در شرح این قصه پرغصه برای مردم تبریز و شهر اولین ها بنا بر زیاده گویی و متوسل شدن به آمارها و مصداق های پر تعداد را نداریم و تنها به دو مورد از مصادیق عملکردی و تصمیم سازی شورای ششم اکتفا می کنیم، یکی در خصوص برچسب انقلابی مورد علاقه اکثریت شورا و عیارسنجی آن در انتخابات هیات رئیسه سال سوم شورا و دیگری میزان مردمی بودن اعضای این شورا با سنگ محک چهارشنبه سیاه تبریز در چهارم بهمن ۱۴۰۲.

شورای انقلابی و ریاست دبیری!

شاید کمتر کسی گمان می کرد تنها دو سال پس از آغاز بکار شورای ششم شهر تبریز که اکثریت اعضای آن همواره لقب «انقلابی» را یدک می کشند، در انتخابات هیات رئیسه سال سوم «شهرام دبیری» را که حداقل جایی در پازل بازی های سیاسی اکثریت به اصطلاح انقلابی نداشت، به عنوان رییس انتخاب کنند، انتخابی که حواشی و پس لرزه های بسیاری داشت.

فارغ از حواشی و پس لرزه های پیدا و پنهان این اتفاق، آنچه در انتخابات هیات رییسه سال سوم شورای ششم عیان شد، فاصله زمین تا آسمان ادعای انقلابی گری اکثریت اعضا بود و این نقد ناظر به انتخاب شدن یا نشدن فردی خاص نیست بلکه حاکی از فضای واقعی حاکم بر شورای به اصطلاح انقلابی است که در پایان دومین سال عمر خود یا عبور از خطوط و مرزبندی های ادعایی بسیاری از اعضا، رای به ریاست فردی می دهند که کمترین قرابت را با اکثریت شورا داشته است.

مدیریت و نظارت شومینه ای شورای انقلابی در چهارشنبه سیاه تبریز

چهارشنبه چهارم بهمن ۱۴۰۲ را باید به عنوان یکی از روزهای سیاه این شهر البته در حوزه مدیریت شهری قلمداد کرد، روزی که با یک بارش معمولی و چند سانتی برف زمستانه و با وجود هشدارهای پر تکرار هواشناسی در خصوص برودت هوا و بارندگی در شهر اولین ها از چند روز قبل، تبریز به یکباره و در سایه غفلت نهادهای خدمت رسان و مدیریت شومینه ای و غیر منطبق با نیاز چنین شرایط بحرانی به یک کلاف درهم و کور ترافیکی و پارکینگی به وسعت تمام شهر تبدیل شد.

این روز را باید از آن رو چهارشنبه سیاه نامید که مجموعه تصمیم گیری، تصمیم سازی و مدیریت شهری تبریز با وجود همه اعلام های قبلی و به واسطه معمول ترین رخداد جوی در شهر کوهستانی تبریز در مدیریت این شرایط ناکام ماند و در این میان شورای شهر به اصطلاح مردمی تبریز به عنوان نهاد اصلی ناظر بر عملکرد مجموعه های چون شهرداری نه تنها در انجام ساده ترین وظیفه قانونی خود و مدیریت موقعیت های بحرانی کاملا مردود عمل کرد، بلکه در فراری رو به جلو و در شگرد نخ نما شده خود در چنین شرایطی، بیش از آنکه در پیشگاه مردم تبریز پاسخگو باشد، از در نقد و مطالبه و گلایه از شهرداری برآمد و نتیجه آن نیز متهم شدن شورای مردمی از سوی شهرداری منتخب همین شورا به مرثیه سرایی به جای گره گشایی بود.

همان گونه که گفته شد در شرح قصه پر غصه عملکرد شورای ششم تبریز فارغ از دو مورد ذکر شده می توان بر روی موارد متعدد دیگری نیز دست گذاشت، موضوعاتی چون نوسازی ناوگان اتوبوسرانی، توسعه فضای سبز، گره‌گشایی از پازل چندوجهی بافت فرسوده تبریز، بی سروسامانی خیابان ها و معابر پر چاله و آسفالت های عصر حجری و تحول در ساختار اداری شهرداری با هدف ارتقای رضایت شهروندان که تنها بخشی از مطالبات تبریزی‌ها و البته وعده‌هایی هستند که شهردار منتخب شورای ششم هنگام قبول این مسئولیت از تحقق آنها خبر داده بود و پیگیری این وعده ها و مطالبه گری برای گره گشایی از مشکلات شهری عدیده در هر یک از این حوزه ها وظیفه ذاتی و اولیه شورانشینان است.

وعده های که تا کنون نه تنها حرکتی آن چنان که شایسته تبریز و البته مطابق با اظهارات هوشیار در بسیاری از این حوزه ها انجام نشده، بلکه اقدامات صورت گرفته نیز در موارد متعدد موجب پیچیده تر شدن کلاف سردرگم مدیریت شهری تبریز شده و شهروندان انتظار دارند شورای به اصطلاح مردمی و انقلابی ششم به عنوان نهاد ناظر بر عملکرد شهرداری پیگیر مطالبات آنها باشند نه به دنبال منافع فردی و حزبی چون درگیر مجادلات درون شورایی اعضا برای جلوس در بهترین اتاق های ساختمان جدید خیابان فرشته و یا تردد با راننده شخصی و ماشین های لوکس و راحت از خیابان های خلوت بالای شهر با آسفالت صاف و شیشه ای، آن هم در تبریزی که مردمانش در سایه همین کم کاری ها با مشکلات عدیده در زیست شهری خود دست و پنجه نرم می کنند.