سنگ محک تبلیغاتی برای عیارسنجی کاندیداهای انتخاباتی

سهره آنلاین – حسن عبدالهی: زنگ آغاز تبلیغات داوطلبان حضور در مجالس شورای اسلامی و خبرگان رهبری از سوم اسفند به صدا درآمده، انتخاباتی مهم و حساس در برهه ای به غایت حساس تر برای مردم و نظام جمهوری اسلامی ایران که هر کس که ذره ای تعلق خاطر به این آب و خاک دارد تلاش می کند تا به هر نحو ممکن زمینه حضور حداکثری و عمومی مردم را در این آزمون حساس در عرصه جهاد سیاسی فراهم کند.

در این میان خود کاندیداها و نوع تبلیغات و مواجهه آنها با افکار عمومی در مدت زمان تعیین شده برای تبلیغات از اهمیت بالایی برخوردار است و شاید به همین جهت باشد که این روزها رو به هر سو که می گردانی اثر و نشانی از تبلیغات انتخاباتی در شکل ها و طرح های گوناگون می بینی، بعضی در قالب پوستر و عکس نوشته بر روی در و دیوار و آویزان از شاخ و برگ درختان، برخی نقش بسته بر بنرهای روی داربست های فلزی چند متری، برخی در فضای مجازی، عده ای در ستادهای انتخاباتی در مناطق مختلف و برخی نیز در قالب همایش ها و نشست ها و مناظرات انتخاباتی.

استفاده از پوسترها و عکس نوشته های کاغذی و بنرهای بزرگ و کوچک یکی از روش های مرسوم و پای ثابت همه انتخابات است که امسال نیز هر چند به طور محسوس از حجم آنها کاسته شده اما همچنان یکی از رسانه های مورد استفاده نامزدهای انتخاباتی برای تبلیغ و اطلاع رسانی است، البته موضوعی که در این خصوص بسیار جالب توجه و البته قابل تامل است قانون گریزی برخی داوطلبان حضور در مجلس قانون گذاری و طرفداران و ستادهای تبلیغاتی آنها در شهری چون تبریز است که با وجود فراهم شدن برخی اماکن و فضاهای مشخص از سوی شهرداری در سطح شهر، پوسترها و بنرهای خود را در هر گوشه و کناری که به ظن خود احساس می کنند اثرگذاری بیشتری دارد نصب کنند، اقدامی که چندان نمود بصری مناسبی را بوجود نمی آورد.

نکته قابل توجه بعدی محتوای این نوع از رسانه تبلیغاتی مورد استفاده داوطلبان انتخابات است چرا که بخش قابل توجهی از کاندیداها در این پوسترها و بنرها گویا تنها به دنبال ارائه تصویری هنری از چهره خود و در زوایا و حالت های مختلف عکاسی هستند تا ارائه اهداف و برنامه های خود برای نشستن بر کرسی سبز نمایندگی ملت در بهارستان، موضوعی که البته بیشتر در بین چهره های شناخته شده نمود دارد و طیف داوطلبان جوان و یا چهره های تازه ورود کرده به این عرصه حداقل در حد چند سطر ولو به صورت شعاری هدف خود از نامزدی برای حضور در مجلس را به وسیله همین عکس نوشته ها و بنرهای تبلیغاتی در معرض قضاوت عموم قرار می دهند.

البته هر چه از مناطق به اصطلاح پایین و حومه شهر به سمت مناطق برخوردار و بالاشهر بروید، به وضوح تغییر ماهیت و رسانه های تبلیغاتی کاندیداها را نیز مشاهده خواهید کرد، جایی که بنرهای چند متری عریض و طویل در مقابل ستادهای انتخاباتی پررنگ تر و پر تعدادتر از پوسترهای کاغذی آویزان از در و دیوار هستند و هر چند در معدود مواردی شاهد برگزاری برنامه های پرسش و پاسخ و یا دیدارهای مردمی در آنها هستیم اما حضور کاندیداها در چنین ستادهایی که عموما در اماکن استیجاری برپا می شوند، بیش از آنکه کارکرد تبلیغاتی داشته باشند، باعث مخابره تصویری معنادار در افکار عمومی و حتی زمینه ساز بروز شائبه مبنی بر وام دار ماندن کاندیداهای مربوطه در صورت ورود به مجلس می شوند.

استفاده از فضای مجازی و حضور در نشست ها و مناظرات انتخاباتی را می توان بعد سوم تبلیغاتی کاندیداها قلمداد کرد که در سال های اخیر و به ویژه در دور فعلی رقابت های انتخاباتی مجلس شورای اسلامی عمق و محتوای متناسب تری نسبت به سایر ابزارها و رسانه های مورد استفاده در حوزه تبلیغات انتخابات دارند، ابزاری که نه تنها به واسطه مواجهه مستقیم با مخاطب هدف و افکار عمومی می تواند سنگ محکی واقعی برای صحت سنجی اهداف و برنامه ها و البته عیار کاندیداهای انتخاباتی باشد بلکه می تواند از هزینه کردهای عموما بی هدف در قالب های مرسوم و منسوخ تبلیغاتی نیز جلوگیری کند.

همان گونه که در ابتدای سخن نیز اشاره شد، انتخابات 11 اسفند 1402 نه تنها به واسطه شرایط ویژه حاکم بر معادلات منطقه ای و جهانی و نقش غیرقابل کتمان جمهوری اسلامی ایران در این معادلات از اهمیت و حساسیت بالایی برخوردار است، بلکه با توجه به مختصات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی حال حاضر جامعه ایرانی نیز انتخابی بسیار مهم و اثرگذار در ادامه مسیر کشور محسوب می شود، انتخاباتی که تلاقی افکار و چهره های منتسب به جریان های متضاد چپ و راست در قالب فهرست های ائتلافی نشان از کمرنگ شدن مرزبندی های جناحی در نتیجه بلوغ سیاسی عمومی جامعه ایرانی است.

تلألو چنین رخدادی در سپهر سیاسی کشور این پیام را می رساند که افکار عمومی جامعه ایرانی اکنون با عبور از چهره ها و نام ها، بیش از پیش به دنبال عملکردها و برنامه ها هستند و چنین تغییری در عین حال که می تواند نویدبخش تجمیع قوا و حرکتی منسجم تر به سمت تعالی همه جانبه کشور باشد، زنگ هشداری جدی است برای احزاب و جریان های سیاسی و البته اشخاص و افراد منتسب به آنها که در صورت اجتناب از بازتعریف رویکردهای خود در این ساختار و رخداد جدید، در آینده ای نه چندان دور با قهر مردم در عرصه سیاسی کشور روبرو خواهند شد.