فیلم زن بی حجاب فرودگاه مهرآباد و ماهیگیری رسانه های خاص از آب گل آلود نفاق

به گزارش سهره آنلاین، در روزهای اخیر انتشار فیلمی چند ثانیه ای از مشاجره زنی بی حجاب با یک روحانی در فرودگاه مهرآباد تهران توسط برخی رسانه های خاص داخلی موجی از اعتراضات و واکنش ها را به دنبال داشته و در نهایت و همانند تمام موارد مشابه این چنینی، آبی در آسیاب رسانه های معاند و فرصت طلب خارج نشین شده تا با تیترهایی همچون «اعتراض زن بدون حجاب اجباری به تعرض روحانی»، ماهی خود را از این آب گل آلودِ نفاق رسانه ای بگیرند.
اما امروز و پس از انتشار تصاویر و فیلم های ضبط شده توسط دوربین های مداربسته فرودگاه مهرآباد، واقعیت این اتفاق بر خلاف آن چیزی که رسانه های خاص داخلی وابسته به برخی جریانات سابقه دار در چینین قضایایی سعی در القای آن داشتند، مشخص شده و البته دست رسانه های معاندی نیز که همواره به دنبال ایجاد شکاف و نفاق اجتماعی از چنین سوژه های نخ نمایی هستند نیز رو شده است.
آنچه برخی رسانه های داخلی و خارجی مترصد چنین فرصت ها و سوژه هایی از انتشار فیلم تقطیع شده فرودگاه مهرآباد به دنبال آن بودند، القای این باور بود که اولا مشکل اصلی زن ایرانی نه مشکلات اقتصادی و معیشتی حاصل از تحریم های خارجی و برخی کارشکنی ها و سوء مدیریت های داخلی، بلکه مشکل حجاب است و ثانیاً قشر روحانیت به صورت خاص و مردم و اقشار متشرع و متدین جامعه به طور عام، عامل اصلی این مشکل و سلب به اصطلاح آزادی های مدنی در قالب حجاب اجباری هستند.
اما بر خلاف این تلاش ها، انتشار فیلم کامل این اتفاق نشان داد که عامل این تنش نه روحانی حاضر در سالن انتظار مسافران در فرودگاه مهرآباد، که همان زنی بوده که برخی رسانه ها با انتشار تنها چند ثانیه از رفتارها و برخوردهای نامتعارف و خشونت آمیز وی با فرد ملبس به لباس روحانیت، مدعی تعرض به وی شده بودند.
بر اساس اطلاعات و گزارش های منتشره این زن پس از بازداشت توسط یگان های انتظامی زیربط، با بهانه داشتن اختلالات و بیماری روانی و تنها با نشان دادن چند دارو توسط شوهرش که وی را مورد ضرب و شتم قرار داده بود، از فرودگاه خارج شده است و نکته قابل توجه این که اولا اگر این فرد دچار بیماری روانی بوده، چگونه مجاز به سفر با هواپیما شده است.
ثانیا بر فرض درست بودن این ادعا، چگونه می شود که یک بیمار روانی پس از مشاجره و درگیری فیزیکی با شوهرش در چنین محیطی با ازدحام جمعیتی بالا، مستقیما به سراغ یک روحانی می رود و جالب تر از آن اینکه از این اتفاق از چندین زاویه فیلمبرداری می شود و در نهایت فیلم تقطیع شده آن سر از برخی رسانه های خاص و مسبوق به سابقه در می آورد و در نهایت خوراک خبری برای دشمنان رسانه ای می شود، آن هم دقیقا در شرایط خاص داخلی و منطقه ای جمهوری اسلامی ایران در خاورمیانه ملتهب.
به نظر می رسد بررسی پشت پرده این اتفاقات زنجیره ای که هر از گاهی و البته در بزنگاه ها و مواقع حساس کشور ابتدا تیتر یک رسانه های وابسته به برخی جریان های خاص داخلی و سپس آبشخور شبهه و نفاق افکنی رسانه های بیگانه می شود و البته انتشار و اطلاع رسانی عمومی نتایج این بررسی ها می تواند بهترین ضد حمله به این هجمه تمام قد و چند وجهی رسانه ای در شرایط ویژه کنونی کشور باشد و ضمن بی اثر کردن چنین توطئه های رسانه ای، قدمی باشد در جهت ترمیم و تقویت اعتماد اجتماعی در جامعه ایرانی.